Nun portal moi escuro
había un boi que rumiaba,
unha mula moi peluda
e un Meniño que choraba.
Súa Nai con gran mimo
panxoliñas lle cantaba
para intentar que durmira
o Meniño que choraba.
"Durme meu Meniño durme
ata que chegue a luz da alba
que teñas soños fermosos
de príncipes e de fadas ".
Con tanto amor e cariño
a Virxe lle susurraba
que en pouco tempo adormeceu
o Meniño que choraba.
No hay comentarios:
Publicar un comentario